Η ομόφωνη απόφαση των θολοενών για την Εξαγορά του Τσιφλικιού και η σωτήρια παρέμβαση του Σαββίγκου.
Η ομόφωνη απόφαση των θολοενών για την Εξαγορά του Τσιφλικιού και η σωτήρια παρέμβαση του Σαββίγκου.
Όλοι: άντρες γυναίκες παιδιά μικροί μεγάλοι τονίζει ο Θεορής
για να τους μιλήσει ο παπάς. Αυτό συνέβαινε για πρώτη φορά και δεν ήξεραν τι να υποθέσουν .
Όταν διαπίστωσε ότι όλοι ήταν εκεί και με αγωνία περίμεναν να ακούσουν τι θα τους έλεγε ,ο παπά- Αυγερινός άρχισε να μιλά: - _"Αγαπητοί χωριανοί η σημερινή μέρα είναι για όλους μας μία ξεχωριστή μέρα, οι Τούρκοι ιδιοκτήτες του τσιφλικιού του χωριού , μας παράγγειλαν με τον επιστάτη τους, και χωριανό μας τον Στέργο Σαββίγκο ότι αποφάσισαν να πουλήσουν το τσιφλίκι" στα τελευταία αυτά λόγια του παπά ένα παρατεταμένο "αααα' ακούστηκε από όλους τους παρευρισκόμενους και μετά απότομη σιωπή. Ο παπάς συνέχισε "Μας παραγγέλνουν, λοιπόν, πως αν μπορούμε να το αγοράσουμε εμείς έχει καλώς, θα προτιμούσαν εμάς, αν όχι θα το πουλήσουν σε Σορωνιάτες και Βιλανοβιάτες που ενδιαφέρονται. Βέβαια το ποσό είναι μεγάλο. Είναι 4.500 χρυσές λίρες... Σήμερα είναι Δευτέρα μας δίνουν διορία μέχρι την Παρασκευή να τους απαντήσουμε και να τους δώσουμε καπάρο (προκαταβολή).Πρέπει να φανούμε δυνατοί και ψύχραιμοι. Ξέρω πως οι περισσότεροι τωραδά σκέφτεστε: δεν μπορούμε δεν έχουμε λεφτά. Όμως σας ξαναλέω: Ψυχραιμία. Όλοι απόψε στα σπίτια σας να κάτσετε με τις γυναίκες σας, με τα παιδιά σας, με τα αδέρφια σας, με τους γέρους γονιούς σας και να κουβεντιάσετε το θέμα να δείτε πόσα χρήματα μπορείτε να μαζέψετε έστω και δανεικά από φίλους από γιαρένηδες, όσοι έχετε ξενιτεμένους να τους γράψετε να σας στείλουν και από αύριο το βράδυ να έρθετε στο "ανωάκι" του Σαββίγκου να μας το δηλώνετε να φέρνεται και όση προκαταβολή μπορείτε να δώσετε και την Παρασκευή που μας έρχεται θα κάνουμε το μεγάλο βήμα. Θα πάμε στους Τούρκους και θα τους πούμε: "Να εμείς οι θολοενοί αγοράζουμε το τσιφλίκι και θα ξανακάνουμε δικά μας τα πατρογονικά μας κτήματά"
"Πριν φύγετε έχω να σας πω και αυτό: Ξέρετε όλοι ότι ο Σαββίγκος έχει τις λίρες για να αγοράσει μόνος του ολόκληρο το τσιφλίκι αλλά δεν το κάμνει. Δεν το θεωρεί σωστό και δίκαιο. Όμως μέχρι να μαζευτούν τα χρειαζούμενα λεφτά για το καπάρο, θα βάλει από τα δικά του ένα μεγάλο μέρος και εμείς μετά τα βρίσκουμε αναμεταξύ μας σαν καλοί χωριανοί, σαν μια οικογένεια... Μην απελπίζεστε λοιπόν και ο Άγιος Σπυρίδωνας και η Παναγία μας η Καλόπετρα θα βάλουν το χέρι τους να γίνουν τα κτήματα δικά μας. Όπως σας είπα και πρώτα, σκεφτείτε με ψυχραιμία και είμαι σίγουρος πως όλοι θα βρείτε τον τρόπο να πάρετε μέρος στην αγορά του τσιφλικιού."
Με το πρώτο φως της ημέρας έβλεπες πολλούς με τα γαϊδουράκια τους να φεύγουν από το χωριό, όχι για να πάνε στη δουλειά τους, στα χωράφια, αλλά άλλος να τραβά στα εξω χωριά που είχε "βασταζούμενο γιαρένη" (ευκατάστατο οικογενειακό φίλο) για να ζητήσει δανεικά, άλλος προς τη Βιλλανόβα και την Κρεμαστή για τον ίδιο λόγο και άλλος για την πόλη της Ρόδου για τον ίδιο σκοπό. Όσοι είχαν ξενιτεμένους κάθισαν τη νύχτα και έγραψαν γράμμα με όλα τα καθέκαστα και πήγαιναν να το ποστάρουν (να το ταχυδρομήσουν) και άλλος πήγαινε να βρει κανένα χασάπη για να πουλήσει την αγελάδα του, το βόδι και ό,τι άλλο μπορούσε να πουληθεί και να συγκεντρωθούν τουλάχιστον τα χρήματα για το καπάρο.
Με αυτές τις κινήσεις των θολοενών μαθεύτηκε στα γύρω χωριά ότι οι Τούρκοι πουλάνε το τσιφλίκι του θολού,κατά το βραδάκι διαδόθηκε στο χωριό πώς από τα γύρω χωριά θα πάνε στους Τούρκους να ζητήσουν να αγοράσουν το τσιφλίκι άνθρωποι που έχουν ήδη στα χέρια τους όλα τα απαραίτητα χρήματα. Η είδηση αυτή αναστάτωσε τους χωριανούς και μαζεύτηκαν όλοι σχεδόν οι άντρες στο "ανωάκι" του Σαβίγκου όχι και μόνο να δώσουν ότι κατάφεραν να συγκεντρώσουν για προκαταβολή αλλά να συζητήσουν και την είδηση που μάθανε, όλοι ένιωθαν σαν τους διψασμένους μετά από μεγάλη πορεία σε άνυδρο τόπο έφτασαν επιτέλους μπροστά στη δροσερή πηγή, αλλά κινδύνευαν να μην μπορέσουν ούτε τα χείλη τους να δροσίσουν. 
Ο Σαββίγκος χωρίς πολλά λόγια τους είπε ότι δεν πρέπει να χάνουν χρόνο. Θα έπαιρνε από τα δικά του χρήματα και μαζί με άλλους 3-4 χωριανούς, αυτή την ίδια νύχτα, θα ξεκινούσαν να πάνε στη Ρόδο με τα γαϊδουράκια τους και πρωί- πρωί της επόμενης μέρας θα έδιναν τα χρήματα στους Τούρκους και η υπόθεση θα τελείωνε . Πρότεινε μάλιστα να ξεκινήσουν κατά μόνας για να μην δώσουν στόχο και θα συναντιόντουσαν στον Κρεμαστενό ποταμό κάτω από τον Ταξιάρχη.
Ενώ ο παπάς Αυγερινός και ο Παναγής θα έμεναν να μαζεύουν τις προκαταβολές που θα έφερναν ένας-ένας από το πρώτο κιόλας βράδυ όλοι οι χωριανοί.
Στις 8.30 π.μ. ακριβώς ο Σαββίγκος και οι σύντροφοι του ήταν έξω από το γραφείο του δικηγόρου- συμβολαιογράφου. Μόλις έφθασε ο δικηγόρος ,τους έγνεψε να περάσουν μέσα και πριν προλάβει να ρωτήσει το λόγο της πρωινής επίσκεψη τους ο Σαββίγκος είπε:
_"Είμαστε έτοιμοι αυτή τη στιγμή να αγοράσουμε το τσιφλίκι!"
Ο δικηγόρος με ευγενικό τρόπο ρώτησε αν κρατούσαν όλα τα λεφτά ή ένα μέρος μόνο για προκαταβολή,
απευθυνόταν πάντα στο Σαββίγκο, που τον γνώριζε καλά .Ο Σαββίγκος του έδειξε τη μέση του γύρω-γύρω στην οποία ήταν δεμένο το φαρδύ ζωνάρι του, σχεδόν κρυμμένο κάτω από το φαρδύ πουκάμισο και που συνήθως χρησίμευε να στολίζει και να καλύπτει το πάνω μέρος της βράκας. Δεν ήταν όμως η ζώνη. Ήταν το "τσεμέρι" πλατιά ζώνη πέτσινη εσωτερικά, με πολλές κρυφές θήκες για χρήματα. Είπε στον δικηγόρο πως όλα τα χρήματα ήταν μέσα εκεί και επιθυμούσαν να κλείσουν τη συμφωνία της αγοράς του τσιφλικιού όσο πιο γρήγορα γινόταν.
Οι άλλοι θολοενοί σύντροφοι του Σαββίγκου, μέχρι αυτή τη στιγμή νόμιζαν πως μαζί του είχε φέρει μόνο χρήματα για προκαταβολή και μόλις άκουσαν ότι κρατούσε όλα τα χρήματα τον κοίταξαν με θαυμασμό και ευγνωμοσύνη για άλλη μία φορά.
Ειδοποιήθηκαν οι ιδιοκτήτες και έγιναν όλες οι σύννομες ενέργειες για την εξαγορά του Τσιφλικιού. Αφού υπογράφονται τα δύο συμβόλαια, ένα γραμμένο στη ιταλική γλώσσα και ένα στη ελληνική από τους συμβαλλομένους, ο Σαββίγκος άνοιξε το "τσεμέρι" άδειασε τις λίρες στο γραφείο μετρήθηκαν , δεν έλειπε ούτε γρόσι. Με το τέλος των υπογραφών και το "Καλορίζικα" έχει συντελεστεί η Ιστορική στιγμή της Εξαγοράς του Τσιφλικιού από τους θολοενούς ,οι οποίοι επιτέλους γίνονται ιδιοκτήτες στα πατρογονικά τους κτήματά. Ο Σαββίγκος με ιεροτελεστία τυλίγει το αντίγραφο συμβολαίου και το τοποθετεί στο "τσεμέρι" στη θέση που ήταν πριν οι λίρες και αρχίζει η επιστροφή τους στο χωριό ανακουφισμένοι με το αίσιο τέλος της αποστολής τους.
Στο Θολό στη μεγάλη αυλή της εκκλησίας κάτω από την πυκνή σκιά της Γραμυθιάς του Αγίου Σπυρίδωνα, ήταν σχεδόν όλοι οι χωριανοί συγκεντρωμένοι και τους περίμεναν. Μόλις τους είδαν να ξεπεζεύουν, από τα χαρούμενα πρόσωπα τους κατάλαβαν ότι όλα τελειώσαν καλά. Ο θεορής, χωρίς να περιμένει προτροπή από κάποιον, άρχισε να χτυπά την καμπάνα της εκκλησίας χαρούμενα, όπως στους γάμους, τις βαπτίσεις, την γιορτή του Αγίου Σπυρίδωνα, τα Χριστούγεννα ,την Ανάσταση και τον ερχομό του Δεσπότη. Φωνές χαράς ακούγονταν από όλους. Όλοι ήθελαν να ρωτήσουν και να μάθουν λεπτομέρειες. Ο Σαββίγκος ήρεμα σχεδόν, τελετουργικά, ξέδεσε το "τσεμέρι" από τη μέση του, έβγαλε προσεκτικά από την εσωτερική θήκη το πολύτιμο χαρτί και το έδειξε στους χωριανούς που ξέσπασαν σε ένα δυνατό και παρατεταμένο χειροκρότημα.
Στη συνέχεια προχώρησε και παρέδωσε το χαρτί στον παπά -Αυγερινό. Εκείνος το πήρε με την ίδια ευλάβεια που έπαιρνε το Ευαγγέλιο και το Άγιο Δισκοπότηρο, έβγαλε το καλυμμαύχι του συγκινημένος και έκανε το σημείο του Σταυρού. Μετά κάλεσε όλους τους χωριανούς να τον ακολουθήσουν μέσα στην εκκλησία .Όταν όλοι συγκεντρώθηκαν μέσα ο παπάς, όρθιος μπροστά στην Ωραία Πύλη και με το πολύτιμο χαρτί στο χέρι ,άρχισε να διαβάζει το συμβόλαιο για να τον ακούσουν όλοι .Όταν η ανάγνωση του συμβολαίου τελείωσε. Έβαλε "Ευλογητός" και ακολούθησε μία σύντομη ευχαριστήρια δοξολογία. Πριν το δι' ευχών τους μίλησε ξανά ο παπάς
_"Ξέρω πως τώρα η ώρα δεν είναι για λόγια. Ξέρω πως η αποψινή βραδιά είναι ξεχωριστή για όλους μας, απόψε αξίζει τον κόπο να το ρίξουμε λιγάκι έξω. Καταλαβαίνω πως όλοι θέλετε να το γλεντήσετε. Χαρείτε λοιπόν απόψε και γλεντήσετε και από αύριο θα μιλήσουμε σοβαρά για το μοίρασμα και για όλα τα άλλα".
Έτσι και έγινε. Όλο το χωριό για μια νύχτα, ξέχασε τις καθημερινές αγωνίες, τις πίκρες, τις έγνοιες της φτώχειας και τα βάσανα της ζωής και γιόρταζε το μεγάλο γεγονός: την αγορά των πατρογονικών κτημάτων και τη λύτρωση από την δουλεία των Τούρκων τσιφλικάδων και Αγάδων.
Το Μακλωνάρι άλλοτε και σήμερα η ετυμολογία του <μάκρων=τόπος μακρός και στενός>μακρωνάρι(ο)ν<
μακλωνάρι}. Εκείνη την εποχή ήταν σαν στενόμακρος παιδότοπος στη μία άκρη είχε ένα ύψωμα όπου τα παιδιά που δεν έπαιζαν παρακολουθούσαν τα άλλα που έπαιζαν.Η μετατροπή του χώρου σε πλατεία έγινε το 1930 από τον τότε πρόεδρο του χωριού, Καζουλάκη Παναγή, αφού ισοπεδώθηκε το ύψωμα πήρε 10×15 μέτρα από τα διπλανά οικόπεδα για να τετραγωνίσει τη πλατεία.
Πηγές 1."ΘΟΛΟΣ'"
Μαρία Καραγιάννη Μαρμαροκόπου
2.Βασιλείου Ν. Παπανικολάου «Ιστορίες σπιτιών και ανθρώπων του χωριού Θεολόγου ( θολού), Ρόδου."
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου