Ο Άγιος Σπυρίδωνας Πολιούχος του Θεολόγου (Θολού) Ρόδου"

 

Ο Άγιος Σπυρίδωνας Πολιούχος του Θεολόγου (Θολού) Ρόδου"

Ο Θεολόγος ή Θολός χρωστά το όνομά του στον αρχικό πολιούχο του, τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, ο οποίος επίσης έδωσε το όνομά του και σε ολόκληρη τη γύρω περιοχή, γνωστή μέχρι σήμερα με το τοπωνύμιο «Αις-Γιάννης» και βρίσκεται 800 μέτρα περίπου προς τα Δυτικά του σημερινού οικισμού, εκεί που πιθανολογείται ότι βρισκόταν και ο αρχικός οικισμός.

Εκείνος ο οικισμός καταστράφηκε από τους πειρατές κουρσάρους και οι διασωθέντες από την καταστροφή κάτοικοι κατέφυγαν στη Θέση που βρίσκεται ο σημερινός οικισμός και όταν τον επανίδρυσαν συνέχισαν να τον ονομάζουν «Θεολόγο» παρόλο που ο καινούριος τους πολιούχος δεν ήταν πια ο Άγιος Ιωάννης, αλλά ο Άγιος Σπυρίδων.

Στο μέρος που εγκατασταθήκαν οι λίγοι διασωθέντες κάτοικοι, του αρχικού οικισμού του Θεολόγου, μετά την καταστροφή του, πρέπει να υπήρχε μικρός._ ναΐσκος αφιερωμένος στον Άγιο Σπυρίδωνα. Αυτόν το «Ναΐσκο» χρησιμοποίησαν από την εγκατάστασή τους και μετά σαν Εκκλησία του πολιούχου τους, άσχετα αν εξακολουθούσαν να ονομάζουν και το καινούριο τους χωριό Θεολόγο, όπως και το αρχικό...

Μια άλλη παράδοση που μας οδηγεί περίπου πίσω στην ίδια εποχή, είναι αυτή που προέρχεται από την πλούσια θρησκευτική μας παράδοση και έχει σχέση με το θαυματουργό Άγιο Σπυρίδωνα. Η παράδοση αυτή λέει τα παρακάτω:

Όταν κάποτε μια μεγάλη αρρώστια απλώθηκε σ’ ολόκληρο το νησί, μόνο εδώ στο χωριό μας δεν έπιασε κι αυτό γιατί κάθε βράδυ ένας γέρος, κρατώντας ένα αναμμένο φαναράκι γύριζε γύρω-γύρω από το χωριό και το φύλαγε. Έμοιαζε πολύ με τον Άγιο-Σπυρίδωνα και τον είχαν δει πολλοί κάτοικοι της τότε εποχής.

Απέδωσαν δηλ. οι κάτοικοι τη διάσωσή τους από τη μεγάλη και φοβερή αρρώστια, σε θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνα, που από τότε επικράτησε να τον ονομάζουμε εμείς οι παλιότεροι, «Ο Γέρος μας», όπως ακριβώς τον αποκαλούσαν και οι πριν από εμάς Θολοενοί.

Πιθανόν η παράδοση αυτή να αναφέρεται στο Περίφημο «Θανατικό της Ρόδου» που συνέβη στα 1499 και ήταν μεγάλο πλήγμα για το νησί, όπως μαθαίνουμε και από το ομώνυμο ποίημα του Εμμανουήλ Γεωργιλά, που έχει μεγάλη ιστορική αξία για το νησί της Ρόδου. Πιθανολογείται ότι η φοβερή αυτή αρρώστια ήταν επιδημία πανώλης...

Με κάθε επιφύλαξη συμπεραίνουμε, πως ο Άγιος Σπυρίδων ήταν ο πολιούχος του νέου οικισμού και η λατρεία του εδώ είναι συνεχής από τον 15ο αιώνα μ.Χ. μέχρι σήμερα.»

Απόσπαμα από το βιβλίο της κας Μαρίας Καραγιάννη Μαρμαροκόπου " Η Ιστορία της οικοδόμησης της Εκκλησίας Του Αγίου Σπυρίδωνα Πολιούχου Θεολόγου (Θολού) Ρόδου"